Πειραιάς..... Αρχίζουν τα ζόρια

Μπαίνουμε σιγά σιγά στα 3ημερα προς τα νησιά .
Αρχίζει ο πυρετός του συνοστησμού επιβατών και τροχοφόρων στο λιμάνι του Πειραιά και ειδικότερα τα Παρασκευοσαββατοκύριακα.
Ελπίζουμε ότι έχουν λάβει σοβαρά τα μέτρα τους Υπουργείο και Λιμενικό και έχει γίνει ο κατάλληλος σχεδιασμός για την ομαλή λειτουργία του λιμανιού.
Η μεγαλύτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί της Κυριακές το βράδι κατά την επιστροφή των επιβατών ώστε να υπάρχει τάξη και εξυπηρέτηση στην πιάτσα των ταξί και να μην συμβαίνουν τα τραγελαφικά που παρουσιάζονται τον τελευταίο καιρό με τους οδηγούς να κάνουν επιλογές και διπλό τριπλό μισθώσεις δημιουργώντας προβλήματα και ταλαιπωρία στους επιβάτες.
Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι η άψογη συμπεριφορά προς τους πολίτες (έκτος ελάχιστων εξαιρέσεων) των γυναικών και των ανδρών του Λιμενικού Σώματος που πολλές φορές κάτω από συνθήκες πίεσης σε πληροφορίες που ζητάνε οι πολίτες αντιδρούν με ευγένεια και σεβασμό.
Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδία και στην ηγεσία τους.

Κάτι πρέπει να γίνει Δεν πάει άλλο.......

Η κατάσταση με τους λόφους σκουπιδιών στους δρόμους είναι πλέον αφόρητη.
Ο κίνδυνος επιδημιών ελλοχεύει. Δεν είναι δυνατόν αυτή η κατάσταση να συνεχίσει. Είναι το λιγότερο ντροπή αυτό που συμβαίνει αυτές της μέρες.
Το μπαράζ απεργιών έχει φέρει μεγάλη αναστάτωση στην χώρα, και το μάρμαρο το πληρώνει ο κάθε πολίτης.
Ας σοβαρευτούμε οι καιροί είναι πονηροί και η οικονομία μας έχει τα μαύρα της τα χάλια. Δεν υπάρχει νοικοκυριό που δεν είναι εγκλωβισμένο σε τραπεζικά δάνεια όλων των κατηγοριών για να τα φέρει βόλτα.
Καλό θα μας κάνει να ρίξουμε μια ματιά στο χρέος της πατρίδας μας, στον πληθωρισμό, στην ανταγωνιστικότητα, στην ανάπτυξη, στην επερχόμενη λαίλαπα ανατιμήσεων με δικαιολογία την συνεχόμενη αύξηση του πετρελαίου, στην ανεργία που μαστίζει νέους και γυναίκες, στα προβλήματα με τους γείτονες μας.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια για αυτού του είδους τους αναβρασμούς.
Είναι άμεση η ανάγκη να καθίσουν σε ένα τραπέζι τα κόμματα και να βρεθούν κάποιες μίνιμουμ λύσεις και να σταματήσει αυτή η κατάσταση.
Είναι καιρός εθνικής συμπαράταξης και λύσεων.
Δεν πάει άλλο με τα μικροκομματικά συμφέροντα και της μίζερες πολιτικές που η κοινωνία της αποδοκιμάζει και γυρνάει την πλάτη της.
Υπάρχουν σοβαρότατα προβλήματα στην ευρυθμία της κρατικής (αραχνιασμένης) μηχανής που απαιτούν λύσεις σοβαρές, γιατί διαφορετικά τα αδιέξοδα θα είναι ανυπέρβλητα, και η δημοκρατία θα δεχθεί θανάσιμα πλήγματα.
Το ασφαλιστικό είναι πάρα πολύ μεγάλο ζήτημα, και αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι νοσεί εδώ και αρκετά χρόνια, και χρειάζονται λύσεις με κόστος.
Το ότι θα θιγούν και κάποιες τάξεις εργαζομένων είναι βέβαιό. Το ότι η απεργία είναι δικαίωμα του εργαζόμενου δεν το αμφισβητεί κανείς, άλλα συμπολίτες δεν μπορεί με κανένα τρόπο να συνεχίσει αυτή η κατάσταση.
Ένα μεγάλο μέρος των απεργιών έχουν και μικροκομματικά και συντεχνιακά κίνητρα με ανυπολόγιστο και πολυδιάστατο κόστος στην κοινωνία και στα θεμέλια της χώρας.
Ας καταθέσουν τα κόμματα της προτάσεις τους ξεκάθαρα. Και ας αφήσουν στην πάντα την λαϊκίστικη φρασεολογία και μπουρδολογία.
Αν θέλουμε σοβαρά να αντιμετωπίσουμε το ασφαλιστικό μόνο με καθαρές κουβέντες και πλατιά συμφωνία των κομμάτων έξω από αγκυλώσεις μπορεί να δοθεί λύση.
Δεν θα πάει μακριά το τραίνο με συνθήματα και αερολογία. Θα πληρωθεί από όλους μας το κόστος του «πτωχεύσαμε».
Ας σοβαρευτούμε όσο είναι ακόμα καιρός.

ΜΑΣ ΑΛΛΑΞΑΤΕ ΤΑ ΦΩΤΑ

Έλεος Τι θα γίνει με αυτό το μαρτύριο των συχνών πολύωρων διακοπών της ΔΕΗ.
Δεν είναι δυνατόν ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας να είναι έρμαιο των διαφόρων παιχνιδιών είτε από κυβερνητικής πλευράς είτε των συντεχνιών.
Που είναι η κοινωνική ευαισθησία απέναντι στους αρρώστους που έχουν άμεση ανάγκη την ηλεκτροδότηση, και στους επαγγελματίες που αναγκάζονται να πετάνε τα προϊόντα τους η να έχουν κλειστά τα μαγαζιά τους
Τεράστια είναι η οικονομική ζημιά με το τελευταίο «καλαμπούρι» που μας βρήκε.
Τελικά σ’ αυτή την χώρα είμαστε αυτοκαταστροφική.
Κάνουμε ότι είναι δυνατόν για το χειρότερο.
Που θέλουμε να το πάμε το καράβι;
Μόνο η γκρίνια και η αμπελοσοφία μας διακρίνει και τελικά για ότι κακό μας συμβαίνει μας φταίνε οι άλλοι.
Πολύ καλά κύριοι να φύγει ο κακός Καραμανλής.
Ποιος είναι ο ηγέτης με το μαγικό ραβδάκι και της ουσιαστικές προτάσεις που θα δώσει επαρκείς λύσεις και θα βγάλει την χώρα από τα αδιέξοδα και τα πολυδιάστατα προβλήματα;
Ο Γιώργο ο Παπανδρέου και η παράταξη του μήπως;
Πολύ αμφιβάλω αυτή η παράταξη με τα βαρίδια που κουβαλάει και της εξαρτήσεις είναι πολύ δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο να πείσει τους πολίτες ότι είναι η λύση. Και σίγουρα δεν είναι η λύση.
Τα έργα και τα «θαύματα» της διακυβέρνησης Simiti είναι ακόμα νωπά στην μνήμη των πολιτών παρά το ότι είμαστε ένας λαός που εύκολα ξεχνά.
Οι μέρες είναι αρκετά πονηρές και τα επικίνδυνα παιχνίδια της παγκοσμιοποίησης σε οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο κινούνται σε λεπτή κλωστή και επιβάλετε να σοβαρευτούμε πριν είναι πολύ αργά.

Ασφαλιστικό άλλη μια χαμένη ευκαιρία

Το πολυδιάστατο και μακρόχρονο πρόβλημα του ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ που σήμερα έρχεται να δόση λύσεις η κυβέρνηση της Ν.Δ. προκαλεί εκρήξεις στον κόσμο των εργαζομένων και δημιουργεί πολύ μεγάλους τριγμούς στην οικονομία της χώρας
Η κυβέρνηση επιμένει στης φιλελεύθερες και εις βάρος των εργαζομένων ρυθμίσεις με αμφισβητούμενα αποτελέσματα.
Το πρόβλημα δεν πρόκειται ποτέ να λυθεί (το μάρμαρο θα το πληρώνουν πάντα οι εργαζόμενοι) όσο το κράτος δεν θα εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του, η εισφοροδιαφυγή δεν θα πατάσσετε, στους κλάδους υγείας θα οργιάζει η σπατάλη και η κακοδιαχείριση των ταμείων θα πρυτανεύει.
Με μαθηματική ακρίβεια ένα ωραίο πρωινό θα καταρρεύσει το σύστημα και τότε θα γίνει του κουτρούλη ο γάμος και θα ψαχνόμαστε.
Για την σημερινή κατάντια την ευθύνη την έχουν όλες η μεταπολεμικές κυβερνήσεις αλλά ευθύνες βαραίνουν και της συνδικαλιστικές συντεχνίες και σε ένα βαθμό και τον λαό.
Όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης.
Είναι επιβεβλημένη ανάγκη να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα με σοβαρότητα χωρίς κραυγές και μικροκομματικά μίζερα συμφέροντα.
Δεν αντέχει άλλο η Ελλάδα που αγαπάμε την μιζέρια και τα βαρίδια.
Αν θέλουμε να παραδώσουμε μια χώρα αληθινά δυνατή στα παιδιά μας είναι καιρός να σοβαρευτούμε και να κάνουμε κάτι έστω και μικρό.
Δεν πάει άλλο αυτός ο ωχ αδερφισμός και το σλόγκαν «εγώ θα αλλάξω την Ελλάδα».
Ας βάλουμε ένα στόχο και ας οραματιστούμε μια Ελλάδα με πολιτισμό, παιδεία και δημιουργική δημοκρατία.
Δεν αξίζει στην Ελλάδα να φιγουράρει σε περίοπτη θέση στον πίνακα των διεφθαρμένων χωρών.
Είναι μεγάλη η ευθύνη απέναντι στα παιδεία μας η καταστροφή του περιβάλλοντος για μερικά ευρώ.
Τώρα είναι η ώρα για μεγάλα συλλαλητήρια με μοναδικό σύνθημα την ουσιαστική αναβάθμιση της παιδείας. Είναι η μόνη ελπίδα για να γίνουμε μία χώρα αληθινά δυνατή.